carmen de ave Phoenice.

est locus in primo felix oriente remotus,
  qua patet aeterni maxima porta poli,
nec tamen aestivos hiemisve propinquus ad ortus,
  sed qua sol verno fundit ab axe diem.

5

illic planities tractus diffundit apertos,
  nec tumulus crescit nec cava vallis hiat,
sed nostros montes, quorum iuga celsa putantur,
  per bis sex ulnas eminet ille locus.
hic Solis nemus est: et consitus arbore multa

10

  lucus perpetuae frondis honore virens.
cum Phaethonteis flagrasset ab ignibus axis,
  ille locus flammis inviolatus erat,
et cum diluvium mersisset fluctibus orbem,
  Deucalioneas exsuperavit aquas.

15

non huc exsangues morbi, non aegra senectus,
  nec mors crudelis nec metus asper adest,
nec scelus infandum nec opum vesana cupido
  aut ira aut ardens caedis amore furor:
luctus acerbus abest et egestas obsita pannis

20

  et curae insomnes et violenta fames.
non ibi tempestas nec vis furit horrida venti
  nec gelido terram rore pruina tegit,
nulla super campos tendit sua vellera nubes,
  nec cadit ex alto turbidus umor aquae.

25

sed fons in medio <est>, quem vivum nomine dicunt,
  perspicuus, lenis, dulcibus uber aquis,
qui semel erumpens per singula tempora mensum
  duodecies undis irrigat omne nemus.
hic genus arboreum procero stipite surgens

30

  non lapsura solo mitia poma gerit.
hoc nemus, hos lucos avis incolit unica Phoenix,
  unica, sed vivit morte refecta sua.
paret et obsequitur Phoebo memoranda satelles:
  hoc natura parens munus habere dedit.

35

lutea cum primum surgens Aurora rubescit,
  cum primum rosea sidera luce fugat,
ter quater illa pias inmergit corpus in undas,
  ter quater e vivo gurgite libat aquam.
tollitur ac summo considit in arboris altae

40

  vertice, quae totum despicit una nemus,
et conversa novos Phoebi nascentis ad ortus
  expectat radios et iubar exoriens.
atque ubi Sol pepulit fulgentis lumina portae
  et primi emicuit luminis aura levis,

45

incipit illa sacri modulamina fundere cantus
  et mira lucem voce ciere novam,
quam nec aedoniae voces nec tibia possit
  musica Cirrhaeis assimilare modis,
sed neque olor moriens imitare nosse putetur

50

  nec Cylleneae fila canora lyrae.
postquam Phoebus equos in aperta effudit Olympi
  atque orbem totum pertulit usque means,
illa ter alarum repetito verbere plaudit
  igniferumque caput ter venerata silet.

55

atque eadem celeres etiam discriminat horas
  innarrabilibus nocte dieque sonis.
antistes luci nemorumque verenda sacerdos
  et sola arcanis conscia, Phoebe, tuis.
quae postquam vitae iam mille peregerit annos

60

  ac se reddiderint tempora longa gravem,
ut reparet lapsum spatiis vergentibus aevum,
  assuetum nemoris dulce cubile fugit.
cumque renascendi studio loca sancta reliquit,
  tunc petit hunc orbem, mors ubi regna tenet.

65

dirigit in Syriam celeres longaeva volatus,
  Phoenices nomen cui dedit ipsa vetus.
secretosque petit deserta per avia lucos.
  sicubi per saltus silva remota latet.
tum legit aerio sublimem vertice palmam,

70

  quae Graium phoenix ex ave nomen habet.
in quam nulla nocens animans prorepere possit,
  lubricus aut serpens aut avis ulla rapax.
tum ventos claudit pendentibus Aeolus antris,
  ne violent flabris aera purpurum

75

neu concreta noto nubes per inania caeli
  submoveat radios solis et obsit avi.
construit inde sibi seu nidum sive sepulcrum:
  nam perit, ut vivat, se tamen ipsa creat.
colligit hinc sucos et odores divite silva,

80

  quos legit Assyrius, quos opulentus Arabs,
quos aut Pygmeae gentes aut India carpit
  aut molli generat terra Sabaea sinu.
cinnamon hinc auramque procul spirantis amomi
  congerit et mixto balsama cum folio:

85

non casiae mitis nec olentis vimen acanthi
  nec turis lacrimae guttaque pinguis abest.
his addit teneras nardi pubentis aristas
  et sociam myrrae vim, panacea, tuam.
protinus instructo corpus mutabile nido

90

  vitalique toro membra quieta locat.
ore dehinc sucos membris circumque supraque
  inicit exsequiis immoritura suis.
tunc inter varios animam commendat odores,
  depositi tanti nec timet illa fidem.

95

interea corpus genitali morte peremptum
  aestuat et flammam parturit ipse calor,
aetherioque procul de lumine concipit ignem:
  flagrat et ambustum solvitur in cineres.
quos velut in massam cineres in morte coactos

100

  conflat et effectum seminis instar habet.
hinc animal primum sine membris fertur oriri,
  sed fertur vermi lacteus esse color.
crescit, at emenso sopitur tempore certo

104

  seque ovi teretis colligit in speciem.

107

ac velut agrestes cum filo ad saxa tenentur

108

  mutari tineae papilione solent,

105

inde reformatur qualis fuit ante figura

106

  et Phoenix ruptis pullulat exuviis.

109

non illi cibus est nostro concessus in orbe

110

  nec cuiquam inplumem pascere cura subest.
ambrosios libat caelesti nectare rores,
  stellifero tenues qui cecidere polo.
hos legit his alitur mediis in odoribus ales,
  donec maturam proferat effigiem.

115

ast ubi primaeva coepit florere iuventa,
  evolat ad patrias iam reditura domus.
ante tamen proprio quidquid de corpore restat
  ossaque vel cineres exuviasque suas
unguine balsameo myrrhaque et ture soluto

120

  condit et in formam conglobat ore pio.
quam pedibus gestans contendit Solis ad urbem
  inque ara residens promit in aede sacra.
mirandam sese praestat praebetque verendam:
  tantus avi decor est, tantus abundat honor.

125

principio color est, quali est sub sidere Cancri
  mitia quod corium punica grana tegit,
qualis inest foliis quae fert agreste papaver,
  cum pandit vestes Flora rubente solo.
hoc humeri pectusque decens velamine fulget.

130

  hoc caput, hoc cervix summaque terga nitent.
caudaque porrigitur fulvo distincta metallo,
  in cuius maculis purpura mixta rubet.
alarum pennas insignit desuper iris,
  pingere ceu nubem desuper acta solet.

135

albicat insignis mixto viridante smaragdo
  et puro cornu gemmea cuspis hiat.
ingentes oculi, credas geminosque hyacinthos,
  quorum de medio lucida flamma micat.
aptata est rutilo capiti radiata corona

140

  Phoebei referens verticis alta decus.
crura tegunt squamae fulvo distincta metallo,
  ast ungues roseo tinguit honore color.
effigies inter pavonis mixta figuram
  cernitur et pictam Phasidis inter avem.

145

magnitiem terris Arabum quae gignitur ales
  vix aequare potest, seu fera seu sit avis.
non tamen est tarda ut volucres quae corpore magno
  incessus pigros per grave pondus habent,
sed levis ac velox, regali plena decore:

150

  talis in aspectu se tenet usque hominum.
huc venit Aegyptus tanti ad miracula visus
  et raram volucrem turba salutat ovans.
protinus exculpunt sacrato in marmore formam
  et titulo signant remque diemque novo.

155

contrahit in coetum sese genus omne volantum.
  nec praedae memor est ulla nec ulla metus.
alituum stipata choro volat illa per altum
  turbaque prosequitur munere laeta pio.
sed postquam puri pervenit ad aetheris auras,

160

  mox redit: illa suis conditur inde locis.
at fortunatae sortis finisque volucrem,
  cui de se nasci praestitit ipse deus!
femina <seu sexu> seu mas est sive neutrum,
  felix, quae Veneris foedera nulla colit.

165

mors illi Venus est, sola est in morte voluptas:
  ut possit nasci, appetit ante mori.
ipsa sibi proles, suus est pater et suus heres,
  nutrix ipsa sui, semper alumna sibi.
ipsa quidem, sed non <eadem est,> eademque nec ipsa est,

170

  aeternam vitam mortis adepta bono.